The present study focuses on determining the possible correlations between the anger and violent tendencies and the cognitive distortions of the patients’ relatives in the emergency department waiting room for planning interventions for the violence. The present study was carried out with 37 relatives of patients in the emergency department who agreed to participate in the study. Sociodemographic data form, the State Trait Anger Scale (STAS), Violence Tendency Scale, Cognitive Distortions Scale (CDS), Subjective Thoughts Belief Scale (STBS) and Subjective Anger and Distress Scale (SADS) were applied to the participants. The participants in the study had a mean age of 31.83±10.35 years, and 21 of them (56.8%) were female. A positive, statistically significant correlation was found between the CDS with the “have to-must statement” and STAS score (r=0.480, p=0.020). A positive statistically significant correlation was found between the CDS “all or none” sub-dimension and the SADS score (r=0.445, p=0.038A positive statistically significant relationship was found between the SADS Distress and Anger scores (r=0.830, p<0.001). A statistically significant positive correlation was found between the STBS physician score and nurse (r=0.694, p<0.001) and healthcare personnel (r=0.546, p<0.001) scores, and between nurse and healthcare personnel scores (r=0.683, p<0.001). Our study has revealed that there is a relationship between the patient relatives’ anger and cognitive distortions in the emergency department. In this context, it can be stated that the results of the present study will be useful in terms of recognizing individuals who perpetrate violence. It is clear that studies with extensive samples are required on this subject.

Şiddete yönelik müdahalelerin planlanması için mevcut çalışma acil servis bekleme salonundaki hasta yakınlarının öfke ve şiddete eğilimleri ile bilişsel çarpıtmaları arasındaki olası bağıntıların belirlenmesine odaklanmaktadır. Kesitsel tipteki mevcut çalışma acil servise başvuran hastaların çalışmaya katılmayı kabul eden 37 yakını ile gerçekleştirilmiştir. Katılımcılara Sosyodemografik veri formu, Sürekli Öfke-Öfke Tarz Ölçeği (SÖÖTÖ), Şiddet Eğilim Ölçeği, Düşünce Özellikleri Ölçeği (DÖÖ), Öznel Düşünceler İnanç Ölçeği (ÖDİÖ) ve Öznel Öfke ve Sıkıntı Ölçeği (ÖÖSÖ) uygulanmıştır. Çalışmaya dâhil edilen katılımcıların yaş ortalaması 31,83±10,35 yıldı ve 21’i (%56,8) kadındı. Düşünce özellikleri ölçeği “-meli, –malı ifade” ile SÖÖTÖ skoru ile arasında olumlu yönde istatiksel olarak anlamı bir korelasyon bulunmuştur (r=0,480, p=0,020). Düşünce özellikleri ölçeği “hep ya da hiç” alt boyutu ile ÖÖSÖ Sıkıntı skoru arasında olumlu yönde istatiksel olarak anlamı bir korelasyon bulunmuştur (r=0,445, p=0,038). Öznel öfke ve sıkıntı ölçeği Sıkıntı ve Öfke skorları arasında pozitif yönlü istatiksel olarak anlamlı bir ilişki saptanmıştır (r=0,830, p<0,001). Öznel düşünceler inanç ölçeği doktor skoru ile hemşire (r=0,694, p<0,001) ve sağlık personeli (r=0,546, p<0,001) skorları arasında ve hemşire ve sağlık personeli skorları (r=0,683, p<0,001) arasında pozitif yönde istatiksel olarak anlamı bir korelasyon bulunmuştur. Çalışmamız acil serviste hasta yakınlarının öfkeleri ile bilişsel çarpıtmalar arasında ilişki olduğunu ortaya koymuştur. Bu bağlamda sonuçlarımızın şiddet uygulayan bireylerin tanınmasında faydalı olacağı düşünülebilir. Bu konuya yönelik daha geniş örneklemli çalışmaların yapılmasının gerektiği açıktır.