Marriage is a structure consisting of interconnected systems, which enable individuals to establish a family and maintain the species. The aim of this study was to examine the demographic and clinical characteristics and marital adjustment and therapy motivation of 21 couples who received systemic family therapy because of adjustment problems. “Marital Adjustment Test (MAT)” and “Client Motivation for Therapy Scale (CMOTS)” was used to assess marital adjustment and therapy motivations. Mean duration of psychotherapy was 16.5±6.3 sessions. The mean marriage age was 24.95±5.38 for females and 30.57±5.85 for males. The rate of psychiatric disorder was higher in women (n=19, 90.5%). When the mean overall and total MAT scores of the couples before and after psychotherapy were compared, it was seen that the mean overall and total MAT scores were increased at the end of therapy. Before the therapy, the mean CMOTS-amotivation score was higher in men compared to women (p=0.045), whereas the CMOTS-intrinsic motivation score was higher in women compared to men (p=0.002). In addition, there was a negative correlation between CMOTS-amotivation score and the total MAT score at the end of therapy in men (r= -0.519, p=0.023). Systemic couple therapy is known to be effective on couples with marital problems. In accordance with the literature, systemic family therapy increased the marital adjustment of couples in our study. It is important to evaluate characteristics associated with marital adjustment and motivation for therapy in couples to be treated with family therapy and to consider these factors when planning their treatment.

Evlilik; aile kurmayı ve türün devamını sağlayan birbirine bağlı sistemlerden oluşan bir yapıdır. Bu araştırmada uyum sorunları nedeniyle sistemik aile terapisi uygulanan 21 çiftin evliliğe ilişkin demografik ve klinik özelliklerinin, evlilik uyumunun ve terapi motivasyonunun incelenmesi amaçlanmıştır. Evlilik uyumlarını ve terapi motivasyonlarını değerlendirmek için “Evlilikte Uyum Ölçeği (EUÖ)” ve Danışanlar İçin Terapi Motivasyonu Ölçeği (DİTMÖ)” kullanılmıştır. Ortalama psikoterapi süresi 16.5±6.3 seanstı. Kadınların ortalama evlenme yaşı 24.95±5.38, erkeklerin ise 30.57±5.85 yıldı. Kadınlarda ruhsal hastalık oranı daha yüksekti (n=19, %90.5). Çiftlerin, psikoterapi öncesi ve sonrasındaki ortalama EUÖ genel ve toplam puanları karşılaştırıldığında, terapi bitiminde ortalama EUÖ genel ve toplam puanları artmıştı. Terapi öncesinde DİTMÖ-motivasyonsuzluk puan ortalaması erkeklerde kadınlara göre daha yüksek olup (p=0.045), kadınlarda ise DİTMÖ-içsel motivasyon puanı erkeklerden daha yüksekti (p=0.002). Ayrıca erkeklerde DİTMO- motivasyonsuzluk puanı ile terapi sonundaki EUÖ toplam puanı arasında negatif yönde ilişki mevcuttu (r= -0.519; p=0.023). Evlilik sorunları olan çiftlerde sistemik çift terapisinin etkili olduğu bilinmektedir. Araştırmamızda da yazınla uyumlu olarak, uygulanan sistemik aile terapisi çiftlerin evlilik uyumlarını arttırmıştır. Evlilik uyumuna ilişkin özelliklerin ve terapiye yönelik motivasyonun aile terapisi uygulanacak çiftlerde değerlendirilmesi ve bu etkenlerin tedavilerinin planlanmasında dikkate alınması önemlidir.