Objective: It was aimed to investigate efficacy of Cognitive behavioral group therapy (CBGT) in childhood anxiety disorders by pre and post therapy.
Method: Trial sample was obtained from an university outpatient child psychiatry clinic. Therapy group (n=12) was selected from children and their parents whom was diagnosed as DSM-IV childhood anxiety disorder. And comparation group (n=12) was selected from children and their parents whom was in the waiting list. The total sample includes 72 indivudual. Before and after CBGT; sociodemographic data questionnaire and State-Trait Anxiety Inventory for Children was applied to children, State-Trait Anxiety Inventory was applied to parents.
Results: Data analysis was done by Wilcoxon non-parametric test. Children whom in therapy group both state and trait anxiety levels was significantly reduced after CBGT sessions (z=-2.549 p<.01; z=-2.828 p<.001). There were significant differences between children of therapy group and the comparation group in wich state and trait anxiety levels . For parents from therapy group, state and trait anxiety levels was significantly reduced after CBGT sessions which were applied to their offsprings. Also there were significant differences between parents of therapy group and the comparation group both state and trait anxiety levels .
Conclusion: Anxiety levels were reduced significantly after CBGT sessions and also differences between therapy and the comparation groups were important. Therefore it was interpreted that CBGT was effective for reducing anxiety levels in children. Anxiety levels of parents were reduced after their children’s CBGT sessions; it is showed that whole family is playing an important role in anxiety treatment. Many research in the literature highlights that parents play crucial role in emerging anxiety sympoms of their children.

Amaç: Bu araştırmanın amacı, anksiyete bozukluğu tanısı almış çocukların, terapi öncesi ve sonrasında değerlendirilerek bilişsel davranışçı grup terapisi (BDGT) etkililiğinin incelenmesidir.
Yöntem: Araştırmanın amacı doğrultusunda, bir üniversite hastanesinin çocuk ve ergen ruh sağlığı ve hastalıkları polikliniğine ayaktan başvuran; anksiyete bozukluğu tanısı almış çocuklar terapisi öncesi ve sonrasında değerlendirilmiştir. Araştırma örneklemi, bilişsel davranışçı terapi (BDT) grubuna atanan 12 çocuk ve bekleme listesindeki 12 çocuk ile onların anne ve babaları olmak üzere toplam 72 kişiden oluşmuştur. Araştırmaya katılan her iki gruptaki çocuklara, terapiye başlamadan önce ve terapi sonlandıktan sonra Çocuklar İçin Durumluk ve Süreklilik Kaygı Ölçekleri (STAI-I ve II) ile Bireysel Bilgi Formu; çocukların anne ve babalarına da, STAI-I ve II ile Bireysel Bilgi Formu uygulanmıştır.
Bulgular: Verilerin analizi non-parametrik bir test olan Wilcoxon ile yapılmıştır. Tedavi grubundaki çocukların BDGT sonrasındaki hem durumluk hem de süreklilik kaygı düzeylerinin terapi öncesine göre istatistiksel olarak anlamlı düzeyde daha düşük olduğu (z=-2.549 p<0.01; z=-2.828 p<0.001) bulunmuştur. Bunun yanı sıra, tedavi grubundaki çocukların terapi sonrasındaki anksiyete düzeylerinin karşılaştırma grubundakilerden de düşük olduğu bulunmuştur. Ayrıca çocukları tedavi grubundaki hem annelerin hem de babaların anksiyete düzeylerinin çocuklarına uygulanan terapi sonrasında terapi öncekine ve karşılaştırma grubundaki anne-babalara göre anlamlı düzeyde daha düşük olduğu bulunmuştur.
Sonuç: Çocuklara uygulanan BDGT ardından çocukların anksiyete düzeylerinin hem tedavi öncesine göre hem de karşılaştırma grubuna göre düşük bulunması, BDGT’nin çocuklarda anksiyete düzeyini azaltmada etkili olduğu şeklinde yorumlanabilir. Ayrıca hem annelerin hem de babaların kaygı düzeylerinin çocuklarına uygulanan BDGT ardından düşmesi, anksiyete tedavisinde tüm ailenin önemli olduğunu göstermektedir. Literatürdeki birçok araştırmada da, çocukların anksiyete semptomlarının ortaya çıkmasında ailelerinin rolü olduğu bulunmuştur.