Trauma is defined as intense stress experiences that have permanent mental, emotional and physical effects on individuals. Such experiences can dramatically alter individuals’ cognition about the world and the self. Also, their impact on the body are undeniable. This study aimed to explore the sequential mediating role of emotion management skills and negative affect in the relationship between posttraumatic cognitions and somatization for adults who have at least one or more traumatic experiences. This research was conducted with cross-sectional, correlational research designs and the final sample consisted of 494 participants. The Posttraumatic Diagnostic Scale, Posttraumatic Cognitions Inventory, Emotion Management Skills Scale, Positive and Negative Affect Scale (Negative Affect Subscale), and Somatization Scale were used as data collection tools. It was found that there are moderate positive relationships emerged between posttraumatic cognitions, negative affect, and somatization scores; and significant moderate inverse relationships emerged between emotion management skills and others. According to the mediation analysis, emotion management skills and negative affection fully explains the relationship between posttraumatic cognitions and somatization. While posttraumatic cognitions have an indirect effect through emotion management skills and negative affect sequentially, there is no direct relationship between posttraumatic cognitions and somatization. The relationship between posttraumatic cognitions and somatization occurs in the context of emotion management skills and negative affect. This article explains the importance of emotions in the emergence of somatization on a theoretical basis and enhances our understanding of the relationship between trauma and somatization.

Travma, bireyler üzerinde kalıcı zihinsel, duygusal ve fiziksel etkileri olan yoğun stres deneyimleri olarak tanımlanmaktadır. Bu tür deneyimler, bireylerin dünya ve benlik hakkındaki bilişlerini dramatik bir şekilde değiştirebilirken, bu tür deneyimlerin beden üzerindeki etkileri de yadsınamaz. Bu araştırmada en az bir ya da daha fazla travmatik deneyimi bulunan yetişkin bireylerde, travma sonrası bilişler ve somatizasyon düzeyleri arasındaki ilişkide duygu yönetme becerileri ile olumsuz duygulanımın sıralı aracı rolünün incelenmesi amaçlanmıştır. Bu araştırma, kesitsel ve ilişkisel araştırma desenleri ile yapılmış olup, nihai örneklem 494 katılımcıdan oluşmaktadır. Veri toplama araçları olarak Travma Sonrası Stres Tanı Ölçeği, Travma Sonrası Bilişler Ölçeği, Duygu Yönetme Becerileri Ölçeği, Pozitif ve Negatif Duygusallık Ölçeği (Negatif Duygusallık Altölçeği) ve Somatizasyon Ölçeği kullanılmıştır. Travma sonrası bilişler, olumsuz duygulanım ve somatizasyon puanları arasında orta düzeyde pozitif ilişkiler bulgulanırken; duygu yönetme becerileri ve diğer ölçekler arasında anlamlı orta düzeyde negatif yönlü ilişkiler söz konusudur. Yürütülen aracılık analizine göre travma sonrası bilişler ve somatizasyon arasında duygu yönetme becerileri ve olumsuz duygulanım değişkenlerinin tam aracı açıklayıcı olduğu görülmektedir. Travma sonrası bilişler, duygu yönetme becerileri ve olumsuz duygulanım üzerinden dolaylı ve sıralı etkiye sahipken, travma sonrası bilişler ile somatizasyon arasında doğrudan bir ilişki yoktur. Bu bulguya göre travma sonrası bilişler ile somatizasyon arasındaki ilişki, duygu yönetimi becerileri ve olumsuz duygulanım bağlamında ortaya çıkmaktadır. Bu makale, kuramsal olarak somatizasyonun ortaya çıkışında duyguların önemini açıklamakta, travma ve somatizasyon arası ilişkilere açıklık getirmektedir.