Although emotional eating is a long-explored topic, the underlying psychological mechanism contributing to it remains unclear. A clear understanding of the psychological processes associated with emotional eating can provide important contributions to help people gain healthy emotional regulations skills and can help with interventions on obesity, which is becoming a widespread problem, to reduce excessive eating behaviors that are also seen in eating disorders. This study aims to investigate the relations between self-criticism, experiential avoidance, reward sensitivity, and emotional eating in university students and to provide scientific data to support the development of interventions. This study included 377 (264 women, 113 men) university students from all levels aged between 18 and 35 years. Sociodemographic form, “Emotional Appetite Questionnaire,” “Acceptance and Action Questionnaire-2,” “Behavioral Inhibition Behavioral Activation Scale,” and “Forms of Self-Criticizing and Self-Reassuring Scale” were given to the participants. The findings obtained were analyzed with IBM SPSS 23.0 program. Independent sample t-test, one-way analysis of variance, Pearson’s correlation, and regression analysis were used to analyze the data. It was determined that self-criticism, experiential avoidance, and reward sensitivity predicted emotional eating. The variables that predicted negative emotional appetite were experiential avoidance, reassuring self, and hated self, while those that predicted positive emotional appetite were reassuring self and reward sensitivity subscales. Lastly, negative emotional appetite predicted body mass index. These findings show that self-criticism, reward sensitivity, and experiential avoidance have a statistically significant effect on eating behavior on both negative and positive emotions and situations.

Duygusal yeme, uzun süredir araştırılan bir konu olsa da bu durumla ilişkili olan psikolojik süreçler tam olarak aydınlanmamıştır. Duygusal yeme ile ilişkili olan psikolojik süreçlerin anlaşılması; kişilere sağlıklı duygu düzenleme becerilerinin kazandırılması, dünyada yaygınlaşmakta olan obezite problemine müdahale edilmesi ve yeme bozukluklarında da görülen aşırı yeme davranışlarının azaltılması için önemli katkılar sunabilir. Bu araştırmanın temel amacı üniversite öğrencilerinde kendini eleştirme, yaşantısal kaçınma ve ödüle duyarlılığın duygusal yeme ile ilişkilerinin incelenmesi ve müdahaleler geliştirmesine destek olacak verinin sunulmasıdır. Çalışma, 18–35 yaş aralığında, her düzeyden 377 (264’ü kadın, 113’ü erkek) üniversite öğrencisinin katılımıyla yapıldı. Katılımcılara sırasıyla; araştırmacının hazırladığı sosyodemografik form, Duygusal İştah Anketi (DİA), Kabul ve Eylem Formu-II (KEF-II), Davranışsal İnhibisyon/Davranışsal Aktivasyon Sistemi Ölçeği (DİS/DAS) ve Kendini Eleştirme/Kendine Saldırma Formları ve Kendine Güvence Verme Ölçeği (KEFGÖ) verildi. Elde edilen bulgular IBM SPSS 23.0 programı ile analiz edildi. Verilerin analizinde Pearson korelasyonu ve regresyon analizi kullanıldı. Sonuçta; kendini eleştirme, yaşantısal kaçınma ve ödüle duyarlılığın duygusal yemeyi yordadığı tespit edildi. Olumsuz duygusal iştahı yordayan değişkenler yaşantısal kaçınma, kendini rahatlatma ve nefret eden benlik alt boyutları olarak belirlenirken, olumlu duygusal iştahı yordayan değişkenler rahatlatan benlik ve ödüle duyarlılık alt boyutları oldu. Beden kitle indeksi yalnızca olumsuz duygusal iştah tarafından yordandı. Bu bulgular; kendini eleştirme, ödüle duyarlılık ve yaşantısal kaçınmanın olumlu ve olumsuz duygu ve durumlarda sergilenen duygusal yeme davranışı üzerinde istatistiksel olarak anlamlı bir etkisi olduğunu gösterdi.